Ο
ξενιτεμένος λίγο πριν πεθάνει εύχεται να είχε νερό απ’ τον τόπο του και μήλα
απ’ τη μηλιά του σταφύλι ροδοστάφυλο απ’ την κληματαριά του. Με παρόμοιο
τρόπο ο Οδυσσέας , που βρίσκεται στο νησί της Καλυψώς ,χωρίς τη θέλησή του ,
εκφράζει τη νοσταλγία του για την Ιθάκη στους παρακάτω στίχους: Εκείνου η κόρη τον κρατάει το δύστυχο στα δάκρυα,
και με γλυκείες μαγεύει τον κουβέντες, να ξεχάσει
τον τόπο του· μα πάλε αυτός, και τον καπνό μονάχα
να θωρείες της πατρίδας του σαν αλαφροανεβαίνη,
κι ας πέθαινε· μα μήτε' εσύ, Ολύμπιε, δε σπλαχνίζεσαι
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου